565 rocznica triumfu pod Belgradem

565 rocznica triumfu pod Belgradem

22 lipca 1456 r. węgierskie oddziały zadały decydujący cios armii tureckiej sułtana Mehmeda II.

Trzy lata wcześniej Turcy zajęli Konstantynopol, stolicę Cesarstwa Bizantyjskiego, czyniąc z niego siedzibę swojego imperium. Latem 1456 roku wyruszyli na podbój Europy. Wtedy papież Kalikst III, nakazując bić w południe w dzwony kościelne, wezwał do chrześcijańskiej krucjaty przeciw najeźdźcom. Zebrani w okolicy Wiednia głównie niemieccy i czescy rycerze nie wyruszyli jednak na wojnę. Mehmed Zdobywca dotarł pod węgierski zamek Belgrad, gdzie został pokonany przez oddziały najemne, zwerbowane przez włoskiego franciszkanina Jana Kapistrana (Giovanni da Capestrano), wojska węgierskie i powstałe przeciw Turkom drużyny chłopstwa, rzemieślników i biedaków, dowodzone łącznie przez naczelnego wodza Węgier, regenta Jánosa Hunyadiego. Węgrzy stanowili wówczas w Europie środkowej jedyną siłę militarną, zdolną zatrzymać nawałę muzułmańską. Wskutek zwycięstwa Europa uzyskała całe 80 lat spokoju z południa.

Wiadomość o rozporządzeniu Kaliksta III i zwycięstwie pod Belgradem dotarła do Wiednia i Budy niemal w tym samym czasie. Świadomość chrześcijańska połączyła te zdarzenia. Watykan wielokrotnie wspomina w tym okresie południowy głos dzwonów jako wyraz wdzięczności za cud w Belgradzie. Odnawiając wcześniejszą bullę papież Aleksander VI w jubileuszowym 1500 roku rozporządził, by dzwony we wszystkich kościołach świata chrześcijańskiego rozbrzmiewały w południe dla przypomnienia, że ochrona wiary i wspólnoty wszędzie i zawsze jest ważnym obowiązkiem.

Parlament Węgier w 2011 r. w 555 rocznicę bitwy ogłosił 22 lipca dniem pamięci o triumfie w Nándorfehérvár (obecnie Belgrad).

Tekst Mirosław Marcinowski za Magyarkurir