Obraz Victora Vasarely’ego w Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu

Na wystawie pt. „Od Boznańskiej do Fangora”, trwającej obecnie w Gmachu Głównym Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu (do końca sierpnia 2020 r.), prezentowana jest kolekcja HOFMAN Urszuli i Piotra Hofmanów. Wśród wielu prac znanych artystów (m. in. Lebensteina, Stażewskiego, Mikulskiego, Kantora) znalazł się też obraz Vasarely’ego z 1968 r., zatytułowany Rhombus-B. Jest to kompozycja z gatunku op-artu, która stwarza iluzję przestrzennej głębi na powierzchni obrazu. Victor Vasarely był prekursorem i mistrzem tego nurtu, jednym z czołowych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej.

Victor Vasarely (węg. Vásárhelyi Győző), urodził się 9 kwietnia 1906 r. w węgierskim mieście Pecz (węg. Pécs). Ten artysta węgierskiego pochodzenia głównie tworzył i pracował we Francji, aż do śmierci 15 marca 1997 r. w Paryżu.

Tworzył układy op-artowskie, wykorzystując geometryczne kształty (najbardziej znane są jego kompozycje w kształcie kostki). Wykorzystując plamy barwne tworzył iluzję przestrzennej głębi na powierzchniach dwuwymiarowych. Stosował w swoich pracach mocne kontrasty. Początkowo dominowała czarno-biała kolorystyka, później doszły też zestawienia barwne. 

Dla malarstwa Vasarely przerwał po dwóch latach studia medyczne. Pod koniec lat 20. XX wieku związany był z węgierskim oddziałem Bauhausu (Muhely) w Budapeszcie. Od 1930 r. działał w Paryżu, gdzie pracował jako grafik. Tam powstały jego pierwsze prace, tworzone przy pomocy rytmicznie ułożonych biało-czarnych elementów. Od lat 50. formułował szereg manifestów. Od 1955 powstawały cykle obrazów „optyczno-kinetycznych”, sprawiających wrażenie pulsowania, falowania, wirowania lub migotania. Od roku 1960 artysta w manifestach teoretycznych rozwijał koncepcję alfabetu plastycznego zatytułowanego „Folklor planetarny”.

Opracowała Maria Marcinowska